Eerst zullen we het hebben over een aantal letters en lettercombinaties aan het begin, aan het einde of in het midden van woorden.
Hoewel ze meestal niet frequent zijn, worden er toch een paar voorbeelden gegeven,
omdat enkele ervan vrij frequent zijn in bepaalde soorten van teksten (een aantal leenwoorden zijn frequenter onder jongeren).
Daarna bespreken we in het kort de opeenvolging van meerdere identieke klanken en de verbindingen tussen niet-identieke klanken buiten
de woordgrenzen.
4.1. Letter(combinatie)s aan het begin, aan het einde of in het midden van woorden
gn- en mn- = /n/
In deze groepen wordt de eerste medeklinker niet uitgesproken en dikwijls ook niet eens geschreven.
De uitspraak is dus /n/. Lees de volgende woorden verschillende keren na elkaar, maar verhoog steeds de snelheid van uitvoering.
Als je fouten maakt, lees ze dan opnieuw aan dezelfde snelheid tot je geen fouten meer maakt. Van elk paar woorden worden beide schrijfwijzen natuurlijk steeds op dezelfde wijze uitgesproken.
x- en ps- = /s/
De begin-x en -ps worden /s/ uitgesproken. Woorden die met ps- beginnen mogen dan ook meestal wel met s- geschreven worden, maar de oudere vorm
blijft de voorkeur genieten. Ga op dezelfde manier te werk als bij de vorige oefening.
| 3. |
xenofobia, xenón |
| 4. |
xilófago, xilofonista, xilófono |
| 5. |
psíquico (síquico), psicoanálisis (sicoanálisis), psicología (sicología) |
| 6. |
psicólogo (sicólogo), psicológico (sicológico), psicópata (sicópata) |
| 7. |
psicosis (sicosis), psicoterapia (sicoterapia), psiquiatra (siquiatra) |
| 8. |
psiquiatría (siquiatría), psique |
| 9. |
pseudo (seudo), maar: seudónimo (*pseudónimo) |
s + medeklinker- = /es/ + medeklinker
De Spanjaarden spreken een /e/ uit voor elke s aan het begin van een woord, ALS die gevolgd wordt door een andere medeklinker.
Meestal wordt na verloop van tijd die /e/ dan ook geschreven, maar bij de meest recente woorden is dat nog niet het geval. Toch wordt er dan ook een /e/ uitgesproken.
-pt- = soms /t/
Bij bepaalde woorden wordt een p, gevolgd door t, haast niet uitgesproken, en dikwijls ook niet geschreven:
maar: (19.) proscrito, descrito, infrascrito, inscrito, prescrito, adscrito, circunscrito
(de vormen met p komen bijna niet meer voor)
In de andere gevallen wordt de p wel uitgesproken: apto, concepto, reptil, inepto, adoptar, ....
In één woordtje valt de t weg: istmo = /'is-mo/.
voor-cc-: cf. 3.3.3.3.
Voor meer gevallen, zie het desbetreffende hoofdstuk in het boek.